Ustawa z dnia ………. 2023 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą

Rozdział 1 - Przepisy ogólne

Art. 1. [zakres ustawy]

Ustawa reguluje opodatkowanie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie:
1. ryczałtu od przychodu;
2. podatku od dochodu.
O wyborze formy opodatkowania podatnik zawiadamia naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego, do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym.
W przypadku niezłożenia przez podatnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, zawiadomienie złożone uprzednio pozostaje w mocy.
Przepisy ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepis art. 10 ustawy z dnia ………. 2023 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się odpowiednio.

Art. 2. [rok podatkowy]

Rokiem podatkowym w rozumieniu tej ustawy jest rok kalendarzowy.
Dla podatników rozpoczynających lub likwidujących działalność gospodarczą, rokiem podatkowym jest rok obrotowy zdefiniowany w ustawie o rachunkowości.

Art. 3. [transparentność]

Ustawę stosuje się do wspólnika spółki niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, ponoszącego subsydiarną odpowiedzialność za zobowiązania spółki.
W takim przypadku przychody i koszty uzyskania przychodu wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku spółki.
Przepis ten stosuje się odpowiednio do umowy spółki cywilnej lub innego wspólnego przedsięwzięcia.

Art. 4. [rezydencja]

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 5. [odrębne źródło]

Przychodów (dochodów) opodatkowanych na podstawie niniejszej ustawy nie łączy się z przychodami (dochodami) podlegającymi opodatkowaniu na podstawie innych ustaw.

Rozdział 2 - Ryczałt od przychodu

Art. 6. [stawki podatku]

Ryczałt od przychodów wynosi:
1. 8% z tytułu działalności usługowej;
2. 3% z działalności wytwórczej i handlowej.
Podatek, o którym mowa w ust. 1, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty jego uzyskania.
Metoda opodatkowania, o której mowa w ust. 1, ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy wszyscy wspólnicy danej spółki wybrali ryczałt od przychodów jako formę opodatkowania, a spółka jest transparentna podatkowo.
Działalności, o których mowa w ust. 1, należy rozumieć zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), z zastrzeżeniem ust. 5-6.
Działalność wytwórcza nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie.
Przez działalność usługową rozumie się również działalność sportowców i artystów, którzy wybiorą rozliczenie swoich przychodów jako przychodów z działalności gospodarczej.

Art. 7. [limit obrotu]

Prawo do wyboru ryczałtu od przychodów przysługuje podatnikom rozpoczynającym działalność gospodarczą oraz tym, którzy w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyli 50 milionów złotych przychodu.
Do limitu z ust. 1 nie wlicza się należnego podatku od towarów i usług.
Limit z ust. 1 ma zastosowanie dla sumy przychodów osiągniętych przez wspólników danej spółki, jednak nie dla sumy przychodów osiągniętych przez wspólnika więcej niż jednej spółki.

Art. 8. [ewidencja]

Podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej „ewidencją”.
Obowiązek prowadzenia ewidencji powstaje od dnia, od którego ma zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Ewidencję oraz dowody, na podstawie których są dokonywane wpisy do ewidencji, a także dowody zakupu, o których mowa w ust. 1, należy przechowywać w miejscu wykonywania działalności lub, jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, w miejscu wskazanym przez podatnika lub podatników – jako ich siedziba, albo w biurze rachunkowym, któremu zostało powierzone prowadzenie ewidencji.

Art. 9. [rozporządzenie]

Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia:

sposób prowadzenia ewidencji, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ewidencja, aby stanowiła dowód w postępowaniu podatkowym, sposób dokumentowania przychodów oraz obliczania należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych;
sposób prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Rozdział 3 - Podatek od dochodu

Art. 10. [stawka podatku]

Podatek od dochodu wynosi 12% podstawy obliczenia podatku.
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, stanowi przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodu.
Podstawę opodatkowania pomniejsza się o dwunastokrotność minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
Podatnicy podatku od dochodu mogą rozliczyć się wspólnie na zasadach określonych w art. 5 ust. 1 i 3-4 ustawy z dnia ………. 2023 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podatnikom podatku od dochodu, przysługuje prawo do rozliczenia ulg, o których mowa w Rozdziale 5 ustawy z dnia ………. 2023 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Odliczenia, o których mowa w ust. 3-5, stosuje w takiej części, w jakiej nie zostały uwzględnione przy rozliczeniu dochodów na podstawie innych ustaw.

Art. 11. [koszty uzyskania przychodu]

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Podatnik ma prawo do rozliczenia kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w ust. 1, w momencie dokonania płatności, z uwzględnieniem ust. 3-4.
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
W przypadku środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz umowy leasingu, stosuje się odpowiednio ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, przy czym przepisów dotyczących aktualizacji wyceny nie stosuje się.
Kosztami uzyskania przychodów nie są:
1. podatek dochodowy (przychodowy);
2. wartość pracy własnej podatnika;
3. darowizny, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej;
4. kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług;
5. udzielone oraz spłacone pożyczki w zakresie kapitału;
6. umorzone pożyczki, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z postępowaniem restrukturyzacyjnym lub postępowaniem upadłościowym;
7. podatek od towarów i usług, z tym że kosztem uzyskania przychodów jest:
  1. podatek naliczony:
    1. jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
    2. w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
  2. podatek należny:
    1. w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
    2. w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
    3. od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
  3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług;
8. straty powstałe w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków;
9. odpisy amortyzacyjne, jeżeli przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część zostały przez podatnika lub spółkę, o której mowa w art. 3 ust. 1, nabyte lub wytworzone a następnie wniesione jako wkład niepieniężny;
10. wartość firmy, jeżeli powstała w inny sposób niż w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania na podstawie umowy leasingu finansowego;
11. wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych, z zastrzeżeniem ust. 6.
Wydatki, o których mowa w ust. 5 pkt 11, są kosztem uzyskania przychodu w momencie realizacji praw albo rezygnacji z realizacji albo odpłatnego zbycia, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1. wydatki te nie powiększają wartości początkowej dla celów amortyzacji;
2. rozmiar tych wydatków jest uzasadniony przyczynami ekonomicznymi.
W przypadku zaistnienia okoliczności powodujących korektę kosztów uzyskania przychodu stosuje się odpowiednio art. 13 ust. 6-9.
Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Podatnik ma prawo do rozliczenia straty w kolejno po sobie następujących latach podatkowych, w tym na etapie ustalania zaliczek na podatek dochodowy.

Art. 12. [KPiR i księgi rachunkowe]

Podmioty, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia podstawy opodatkowania.
Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia, podmioty, których nie dotyczy obowiązek prowadzenia księgi, kierując się w szczególności specyfiką prowadzonej działalności.
Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia księgi, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, w celu umożliwienia wykorzystania tej księgi jako dowodu pozwalającego na określenie zobowiązań podatkowych w prawidłowej wysokości.

Rozdział 4 - Wspólne zasady

Art. 13. [przychód z DG]

Za przychód uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
Jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
Przy ustalaniu wysokości przychodu uwzględnia się:
1. korektę cen transferowych zmniejszającą przychody;
2. korektę cen transferowych zwiększającą przychody.
W przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1-3, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.
Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 6 podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.
Przepisów ust. 6 i 7 nie stosuje się do:
1. korekty dotyczącej przychodu związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
2. korekty cen transferowych.
Jeżeli korekta, o której mowa w ust. 6, następuje po likwidacji działalności gospodarczej albo zmianie formy opodatkowania, zmniejszenia lub zwiększenia przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed likwidacją działalności gospodarczej, zmianą formy opodatkowania.
Minister właściwy do spraw finansów może określić, w drodze rozporządzenia, katalog wpływów, które uznaje się albo nie uznaje się za przychód z działalności gospodarczej, kierując się w szczególności specyfiką danej transakcji.

Art. 14. [ulga za złe długi]

Podatnik może skorygować przychód o wierzytelności krajowe, których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 30 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Korekta dotyczy również przychodu przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.
Przepis ust. 1 stosuje się, w przypadku gdy na dzień poprzedzający dzień złożenia zeznania podatkowego, w którym dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1 oraz od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność, nie upłynęło 5 lat, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
Korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela zeznania podatkowego za ten okres, wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.
W przypadku gdy po złożeniu zeznania podatkowego, w którym dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia przychodów w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, przychód zwiększa się w odniesieniu do tej części.
Wierzyciel informuje o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego w zeznaniu podatkowym, w którym dokonuje tej korekty.

Art. 15. [różnice kursowe]

Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 14, z zastrzeżeniem ust. 2.
Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 4, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.
Podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniony.
W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda. Podatnicy informują o wyborze tej metody w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli jej stosowanie.

Rozdział 5 - Szczególne zasady

Art. 16. [szacowanie]

Jeżeli ustalenie podatku w sposób przewidziany w Rozdziale 3 i 4 nie jest możliwe, podstawę opodatkowania ustala się w drodze oszacowania.
W przypadku podatników niebędących podatnikami, o których mowa w art. 4 ust. 1, obowiązanych do prowadzenia ksiąg, gdy określenie dochodu na podstawie tych ksiąg nie jest możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania, z zastosowaniem wskaźnika dochodu w stosunku do przychodu w wysokości:
1. 5% – z działalności w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego polskim odbiorcom bez względu na miejsce zawarcia umowy;
2. 10% – z działalności budowlanej lub montażowej albo w zakresie usług transportowych;
3. 60% – z działalności w zakresie pośrednictwa, jeżeli wynagrodzenie jest określone w formie prowizji;
4. 80% – z działalności w zakresie usług adwokackich lub rzeczoznawstwa;
5. 20% – z pozostałych źródeł przychodów.

Art. 17. [różnice kursowe]

Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.
Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Rozdział 6 - Ceny transferowe

Oddział 1 - Przepisy ogólne

Art. 18. [definicje]

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1. cenie transferowej – oznacza to rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy;
2. podmiocie – oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz zagraniczny zakład;
3. podmiotach niepowiązanych – oznacza to podmioty inne niż podmioty powiązane;
4. podmiotach powiązanych – oznacza to:
  1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
  2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
    1. ten sam inny podmiot lub
    2. małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
  3. spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika,
  4. podatnika i jego zagraniczny zakład;
5. powiązaniach – oznacza to relacje, o których mowa w pkt 4, występujące pomiędzy podmiotami powiązanymi;
6. transakcji kontrolowanej – oznacza to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań;
7. uprzednim porozumieniu cenowym - oznacza to uprzednie porozumienie cenowe w rozumieniu art. 81 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych.
Przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:
1. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
  1. udziałów w kapitale lub
  2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
  3. udziałów lub praw do udziału w zyskach, stratach lub majątku, lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub,
2. faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
3. pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.
Posiadanie pośrednio udziału lub prawa, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza sytuację, w której jeden podmiot posiada w drugim podmiocie udział lub prawo za pośrednictwem innego podmiotu lub większej liczby podmiotów, przy czym wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa odpowiada:
1. wielkości udziału albo prawa łączącego dowolne dwa podmioty spośród wszystkich podmiotów uwzględnianych przy ustalaniu posiadania pośrednio udziału lub prawa – w przypadku gdy wszystkie wielkości udziałów lub praw łączących te podmioty są równe;
2. najniższej wielkości udziału lub prawa łączącego podmioty, pomiędzy którymi wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa jest ustalana – w przypadku gdy wielkości udziałów lub praw łączących te podmioty są różne;
3. sumie wielkości posiadanych pośrednio udziałów lub praw – w przypadku gdy podmioty, pomiędzy którymi wielkość posiadanego pośrednio udziału lub prawa jest ustalana, łączy więcej niż jeden posiadany pośrednio udział lub prawo.
Jeżeli pomiędzy podmiotami występują relacje, które nie są ustanawiane lub utrzymywane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, w tym mające na celu manipulowanie strukturą właścicielską lub tworzenie cyrkularnych struktur właścicielskich, to podmioty, pomiędzy którymi występują takie relacje, uznaje się za podmioty powiązane.
Na potrzeby niniejszego rozdziału przyjmuje się, że rok obrotowy spółki niebędącej osobą prawną jest jej rokiem podatkowym.

Art. 19. [wyłączenie]

Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do transakcji kontrolowanych oraz transakcji, innych niż transakcje kontrolowane, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Oddział 2 - Zasada ceny rynkowej

Art. 20. [cena transferowa]

Podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
Jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.
Określając wysokość dochodu (straty) podatnika w sytuacji, o której mowa w ust. 2, organ podatkowy bierze pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia i realizacji transakcji kontrolowanej oraz zachowanie stron tej transakcji.
W przypadku gdy organ podatkowy uzna, że w porównywalnych okolicznościach podmioty niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną nie zawarłyby danej transakcji kontrolowanej lub zawarłyby inną transakcję, lub dokonałyby innej czynności, zwanych dalej „transakcją właściwą”, uwzględniając:
1. warunki, które ustaliły między sobą podmioty powiązane,
2. fakt, że warunki ustalone między podmiotami powiązanymi uniemożliwiają określenie ceny transferowej na takim poziomie, na jaki zgodziłyby się podmioty niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną, uwzględniając opcje realistycznie dostępne w momencie zawarcia transakcji
– organ ten określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia transakcji kontrolowanej, a w przypadku gdy jest to uzasadnione, określa dochód (stratę) podatnika z transakcji właściwej względem transakcji kontrolowanej.
Podstawą zastosowania ust. 4 nie może być wyłącznie:
1. trudność w weryfikacji ceny transferowej przez organ podatkowy albo
2. brak porównywalnych transakcji występujących pomiędzy podmiotami niepowiązanymi w porównywalnych okolicznościach.
Za okres objęty uprzednim porozumieniem cenowym, porozumieniem inwestycyjnym albo porozumieniem podatkowym, organ podatkowy nie określa zobowiązania podatkowego (wysokości straty) w zakresie, w jakim wykazany przez podatnika dochód (strata) został ustalony zgodnie z tym porozumieniem.

Art. 21. [weryfikacja]

Ceny transferowe weryfikuje się, stosując metodę najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach, wybraną spośród następujących metod:
1. porównywalnej ceny niekontrolowanej;
2. ceny odprzedaży;
3. koszt plus;
4. marży transakcyjnej netto;
5. podziału zysku.
W przypadku gdy nie jest możliwe zastosowanie metod, o których mowa w ust. 1, stosuje się inną metodę, w tym techniki wyceny, najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach.
Przy wyborze metody najbardziej odpowiedniej w danych okolicznościach uwzględnia się w szczególności warunki, jakie zostały ustalone lub narzucone pomiędzy podmiotami powiązanymi, dostępność informacji niezbędnych do prawidłowego zastosowania metody oraz specyficzne kryteria jej zastosowania.
Określając wysokość dochodu (straty), organ podatkowy stosuje metodę przyjętą przez podmiot powiązany, chyba że zastosowanie metody innej niż przyjęta przez podmiot powiązany jest bardziej odpowiednie w danych okolicznościach.
W przypadku gdy organ podatkowy:
1. pomija transakcję kontrolowaną – odstępuje od zastosowania metody;
2. zastępuje transakcję kontrolowaną transakcją właściwą – stosuje metodę odpowiednią dla transakcji właściwej.

Art. 22. [korekta]

Podatnik może dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

w transakcjach kontrolowanych realizowanych przez podatnika w trakcie roku podatkowego ustalone zostały warunki, które ustaliłyby podmioty niepowiązane;
nastąpiła zmiana istotnych okoliczności mających wpływ na ustalone w trakcie roku podatkowego warunki lub znane są faktycznie poniesione koszty lub uzyskane przychody będące podstawą obliczenia ceny transferowej, a zapewnienie ich zgodności z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane, wymaga dokonania korekty cen transferowych;
w momencie dokonania korekty podatnik posiada oświadczenie podmiotu powiązanego lub dowód księgowy potwierdzające dokonanie przez ten podmiot korekty cen transferowych w tej samej wysokości co podatnik;
istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem, w którym podmiot powiązany, o którym mowa w pkt 3, ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd.

Art. 23. [usługi o niskiej wartości dodanej]

W przypadku transakcji kontrolowanych stanowiących usługi o niskiej wartości dodanej organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości narzutu na kosztach tych usług, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1. narzut na kosztach tych usług został ustalony przy wykorzystaniu metody koszt plus albo marży transakcyjnej i wynosi:
  1. nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług,
  2. nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług;
2. usługodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową;
3. usługobiorca posiada kalkulację obejmującą następujące informacje:
  1. rodzaj i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji,
  2. sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług,
  3. opis transakcji, w tym analizę funkcji, ryzyk i aktywów.
Minister właściwy do spraw finansów określi w drodze rozporządzenia wykaz usług o niskiej wartości dodanej.

Art. 24. [pożyczki]

W przypadku transakcji kontrolowanej dotyczącej pożyczki organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania tej pożyczki, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1. oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
2. nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
3. pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
4. w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;
5. pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Za dzień zawarcia umowy pożyczki, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się również dzień zmiany umowy pożyczki w przypadku, gdy zmiana ta dotyczy oprocentowania pożyczki.
Kwoty pożyczki wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień wypłaty kwoty pożyczki.
Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do kredytu i emisji obligacji.
Minister właściwy do spraw finansów ogłasza nie rzadziej niż raz w roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, o których mowa w ust. 1 pkt 1, biorąc pod uwagę rodzaje bazowych stóp procentowych stosowanych na międzybankowym rynku finansowym.

Art. 25. [podmiot z kraju stosującego szkodliwą konkurencję podatkową]

Przepisy art. 20 i art. 21 stosuje się odpowiednio do transakcji, innej niż transakcja kontrolowana, z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową lub zagranicznym zakładem położonym na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, uwzględniając warunki, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane niemające miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Art. 26. [rozporządzenie]

Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb:
1. oceny zgodności warunków ustalonych przez podmioty powiązane z warunkami, jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, w tym kryteria porównywalności tych warunków,
2. określania wysokości dochodu (straty) podatnika w drodze oszacowania z zastosowaniem metod, o których mowa w art. 21 ust. 1-3, w tym określania wynagrodzenia z tytułu przeniesienia pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub kategorii ryzyka
– mając na uwadze zapewnienie prawidłowości weryfikacji cen transferowych dokonywanej przez podatników i organy podatkowe oraz uwzględniając wytyczne Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych.
Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, uwzględniając treść ustaleń w tym zakresie podjętych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, istnienie podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych między Rzecząpospolitą Polską a danym krajem lub terytorium, terminowość realizowania obowiązku wymiany informacji podatkowych oraz rzetelność, kompletność i czytelność przekazywanych informacji podatkowych, a także rzeczywiste cechy systemu podatkowego danego kraju lub terytorium mogące doprowadzić do stosowania szkodliwej konkurencji podatkowej.

Oddział 3 - Dokumentacja cen transferowych

Art. 27. [lokalna dokumentacja]

Podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych, za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
Lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:
1. 50 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
2. 50 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
3. 10 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
4. 10 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.
W przypadku transakcji kontrolowanych z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową lub zagranicznym zakładem położonym na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, próg dokumentacyjny wynosi:
1. 10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
2. 10 000 000 zł – w przypadku eksportu usług;
3. 1 000 000 zł – w przypadku transakcji innej niż wymienione w pkt 1 oraz 2.
Progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:
1. każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;
2. strony kosztowej i przychodowej.
Wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, o której mowa w ust. 2-4, jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowana.
Przy ocenie, czy transakcja kontrolowana ma charakter jednorodny, uwzględnia się:
1. jednolitość transakcji kontrolowanej w ujęciu ekonomicznym;
2. kryteria porównywalności;
3. metody weryfikacji cen transferowych;
4. inne istotne okoliczności transakcji kontrolowanej.

Art. 28. [określanie wartości]

Wartość transakcji kontrolowanej odpowiada:
1. wartości kapitału – w przypadku pożyczki, kredytu lub depozytu;
2. wartości nominalnej – w przypadku emisji obligacji;
3. sumie gwarancyjnej – w przypadku poręczenia lub gwarancji;
4. wartości przypisanych przychodów lub kosztów – w przypadku przypisania dochodu (straty) do zakładu zagranicznego;
5. łącznej wartości wkładów wniesionych do spółki niemającej osobowości prawnej – w przypadku umowy takiej spółki;
6. wartości właściwej dla danej transakcji kontrolowanej – w przypadku pozostałych transakcji.
Wartość transakcji kontrolowanej określa się na podstawie:
1. otrzymanych lub wystawionych faktur dotyczących danego roku podatkowego albo
2. umów lub innych dokumentów – w przypadku gdy faktura nie została wystawiona lub w przypadku transakcji finansowych, albo
3. otrzymanych lub przekazanych płatności – w przypadku gdy nie jest możliwe określenie tej wartości na podstawie pkt 1 i 2.
Wartość transakcji kontrolowanej pomniejsza się o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem podatku od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczonego podatku od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Określając wartość transakcji kontrolowanych o charakterze jednorodnym, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się wartości transakcji kontrolowanych, o których mowa w art. 29.
Wartość transakcji kontrolowanej wyrażoną w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień realizacji operacji gospodarczej lub zawarcia umowy.

Art. 29. [brak obowiązku]

Minister właściwy do spraw finansów może określić w drodze rozporządzenia transakcje kontrolowane, których nie dotyczy obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, mając na uwadze ryzyko uszczuplenia należności publicznoprawnych, sposób powiązań, charakter transakcji.

Art. 30. [inni podatnicy]

Do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani także podatnicy i spółki niebędące osobami prawnymi dokonujący transakcji, innej niż transakcja kontrolowana, z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową lub zagranicznym zakładem położonym na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli wartość tej transakcji za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, przekracza:
1. 10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
2. 10 000 000 zł – w przypadku eksportu usług;
3. 1 000 000 zł – w przypadku transakcji innej niż wymienione w pkt 1 oraz 2
– przy czym przepisy art. 27 w ust. 1 i 4-6, art. 28, art. 29, art. 32 ust. 1 oraz art. 33 stosuje się odpowiednio.
Wartość transakcji, o której mowa w ust. 1, wyrażoną w walucie obcej, przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień realizacji operacji gospodarczej lub zawarcia umowy.

Art. 31. [grupowa dokumentacja]

Podmioty powiązane, których sprawozdania finansowe są konsolidowane metodą pełną lub proporcjonalną, obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dołączają do tej dokumentacji grupową dokumentację cen transferowych, sporządzoną za rok obrotowy, w terminie do końca dwunastego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, jeżeli należą do grupy podmiotów powiązanych:
1. dla której jest sporządzane skonsolidowane sprawozdanie finansowe;
2. której skonsolidowane przychody przekroczyły w poprzednim roku obrotowym kwotę 200 000 000 zł lub jej równowartość.
Kwoty przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w ostatnim dniu roboczym sprawozdawczego roku obrotowego poprzedzającego rok obrotowy, którego dotyczy grupowa dokumentacja cen transferowych.
Grupowa dokumentacja cen transferowych może być sporządzona przez podmiot powiązany obowiązany do dołączania grupowej dokumentacji cen transferowych lub inny podmiot należący do grupy podmiotów powiązanych. Sporządzenie grupowej dokumentacji cen transferowych przez inny podmiot z grupy podmiotów powiązanych nie zwalnia z odpowiedzialności za zgodność tej dokumentacji z art. 32 ust. 3.
W przypadku gdy grupowa dokumentacja cen transferowych została sporządzona w języku angielskim, organ podatkowy może wystąpić z żądaniem przedłożenia, w terminie 30 dni od dnia doręczenia tego żądania, grupowej dokumentacji cen transferowych w języku polskim.

Art. 32. [elementy]

Lokalna dokumentacja cen transferowych zawiera następujące elementy:
1. opis podmiotu powiązanego;
2. opis transakcji, w tym analizę funkcji, ryzyk i aktywów;
3. analizę cen transferowych, w tym:
  1. analizę danych podmiotów niepowiązanych lub transakcji zawieranych z podmiotami niepowiązanymi lub pomiędzy podmiotami niepowiązanymi uznanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcjach kontrolowanych, zwaną dalej „analizą porównawczą”, albo
  2. analizę wykazującą zgodność warunków, na jakich została zawarta transakcja kontrolowana, z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane, zwaną dalej „analizą zgodności” – w przypadku gdy sporządzenie analizy porównawczej nie jest właściwe w świetle danej metody weryfikacji cen transferowych lub nie jest możliwe przy zachowaniu należytej staranności;
4. informacje finansowe.
W przypadku transakcji, o których mowa w art. 30 ust. 1, lokalna dokumentacja cen transferowych zawiera również uzasadnienie gospodarcze tej transakcji, w szczególności opis spodziewanych korzyści ekonomicznych, w tym podatkowych.
Grupowa dokumentacja cen transferowych zawiera następujące elementy dotyczące grupy kapitałowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 44 ustawy o rachunkowości:
1. opis tej grupy;
2. opis istotnych wartości niematerialnych i prawnych tej grupy;
3. opis istotnych transakcji finansowych tej grupy;
4. informacje finansowe i podatkowe tej grupy.
W przypadku:
1. transakcji kontrolowanych zawieranych przez podmioty powiązane będące mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozumieniu odpowiednio art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców,
2. transakcji innych niż transakcje kontrolowane, o których mowa w art. 30 ust. 1
– lokalna dokumentacja cen transferowych może nie zawierać analizy porównawczej lub analizy zgodności.
Przepis ust. 4 pkt 1 ma zastosowanie w przypadku przedsiębiorcy, który w ostatnim roku podatkowym spełnił warunki określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 albo 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres elementów lokalnej dokumentacji cen transferowych i grupowej dokumentacji cen transferowych, mając na uwadze ułatwienie podatnikom sporządzania poprawnej dokumentacji cen transferowych oraz uwzględniając wytyczne Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych.

Art. 33. [aktualizacja analiz]

Analiza porównawcza oraz analiza zgodności podlegają aktualizacji nie rzadziej niż co 3 lata, chyba że zmiana otoczenia ekonomicznego w stopniu znacznie wpływającym na sporządzoną analizę uzasadnia dokonanie aktualizacji w roku zaistnienia tej zmiany.

Art. 34. [żądanie organów podatkowych]

Podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych lub grupowej dokumentacji cen transferowych, przedkładają, na żądanie organów podatkowych tę dokumentację, w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego żądania.
W przypadku wystąpienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia wartości transakcji kontrolowanej lub niespełnienia warunków, o których mowa w art. 23. ust. 1 lub art. 24 ust. 1, organ podatkowy może zwrócić się do podatnika niebędącego mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, z uwzględnieniem art. 32 ust. 5, z żądaniem sporządzenia i przedłożenia lokalnej dokumentacji cen transferowych niezawierającej analizy porównawczej lub analizy zgodności dla wskazanych przez organ podatkowy transakcji kontrolowanych w roku podatkowym, w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania. Żądanie wskazuje okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji kontrolowanej lub niespełnienia warunków.
Organ podatkowy może wystąpić z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, po upływie terminu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, a w przypadku grupowej dokumentacji cen transferowych – po upływie terminu, o którym mowa w art. 31 ust. 1.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, o których mowa w art. 30 ust. 1, w zakresie transakcji wskazanych w tym przepisie. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Oddział 4 - Informacja o cenach transferowych

Art. 35. [informacja o cenach transferowych]

Podmioty powiązane:
1. obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych – w zakresie transakcji objętych tym obowiązkiem lub
2. realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 29
– składają naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla podatnika, w terminie do końca jedenastego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną według wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów.
W przypadku spółki niebędącej osobą prawną informacja o cenach transferowych jest składana naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według:
1. miejsca prowadzenia działalności;
2. miejsca siedziby – w przypadku prowadzenia działalności w więcej niż jednym miejscu;
3. miejsca zamieszkania lub siedziby jednego ze wspólników - w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie właściwości na podstawie pkt 1 i 2.
Informacja o cenach transferowych jest składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.
Informacja o cenach transferowych zawiera:
1. wskazanie organu, do którego jest składana, cel złożenia informacji i okres, za jaki jest składana;
2. dane identyfikacyjne podmiotu;
3. ogólne informacje finansowe podmiotu;
4. informacje dotyczące podmiotów powiązanych i transakcji kontrolowanych;
5. informacje dotyczące stosowanych cen transferowych oraz metod ich weryfikacji;
6. dodatkowe informacje lub wyjaśnienia dotyczące danych lub informacji, o których mowa w pkt 2-5;
7. oświadczenie podmiotu o tym, że lokalna dokumentacja cen transferowych została sporządzona zgodnie ze stanem rzeczywistym, a ceny transferowe objęte tą dokumentacją są ustalane na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
Informacja o cenach transferowych jest sporządzana na podstawie:
1. lokalnej dokumentacji cen transferowych – w przypadku gdy podmiot powiązany był obowiązany do sporządzenia tej dokumentacji;
2. sprawozdania finansowego lub innych dokumentów – w przypadku gdy podmiot powiązany nie był obowiązany do sporządzenia tej dokumentacji.
Na potrzeby oświadczenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 7, w przypadku otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, lub innych świadczeń w naturze stanowiących przychód, ceny transferowe uważa się za ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, jeżeli przychód ten został dla celów podatkowych wykazany zgodnie z zasadą ceny rynkowej.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, o których mowa w art. 30 ust. 1, w zakresie transakcji wskazanych w tym przepisie. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
W przypadku niektórych transakcji kontrolowanych określonych w art. 29, w informacji o cenach transferowych nie uwzględnia się informacji oraz oświadczenia, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 5-7.

Art. 36. [podpisy]

Informacja o cenach transferowych jest podpisywana przez:
1. osobę fizyczną – w przypadku podmiotu powiązanego będącego osobą fizyczną,
2. osobę upoważnioną przez przedsiębiorcę zagranicznego do reprezentowania go w oddziale – w przypadku podmiotu powiązanego będącego przedsiębiorcą zagranicznym posiadającym oddział działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3. kierownika jednostki w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, a w przypadku gdy jednostką kieruje organ wieloosobowy – przez wyznaczoną osobę wchodzącą w skład tego organu
– przy czym nie jest dopuszczalne podpisanie tej informacji przez pełnomocnika, z wyjątkiem pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub biegłym rewidentem.
Wyznaczenie osoby wchodzącej w skład organu wieloosobowego do podpisywania informacji o cenach transferowych nie zwalnia pozostałych osób wchodzących w skład tego organu z odpowiedzialności za niezłożenie tej informacji.

Art. 37. [wzór informacji]

Informacja o cenach transferowych jest wykorzystywana w celu analizy ryzyka zaniżenia dochodu do opodatkowania w zakresie cen transferowych oraz do innych analiz ekonomicznych lub statystycznych.
Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych i informacji oraz treść oświadczenia zawartych w informacji o cenach transferowych, wraz z objaśnieniami co do sposobu jej sporządzenia, uwzględniając konieczność zapewnienia dokonywania prawidłowej analizy ryzyka zaniżenia dochodu do opodatkowania w obszarze cen transferowych oraz innych analiz ekonomicznych lub statystycznych.

Rozdział 7 - Zagraniczne jednostki kontrolowane

Art. 38. [zagraniczna kontrola]

Użyte w niniejszym rozdziale określenie:

zagraniczna jednostka – oznacza podmiot nieposiadający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w której podatnik, o którym mowa w art. 4 ust. 1, posiada udział w kapitale, prawo głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub prawo do uczestnictwa w zysku;
jednostka zależna – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, która posiada w Rzeczypospolitej Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy albo zagraniczny podmiot niespełniający warunków, w których podatnik posiada, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących, lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach.

Art. 39. [warunki]

Zagraniczną jednostką kontrolowaną jest:
1. zagraniczny podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, albo
2. zagraniczny podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium państwa innego niż wskazane w pkt 1, z którym:
  1. Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy międzynarodowej, w szczególności umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo
  2. Unia Europejska nie zawarła umowy międzynarodowej
  – stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych, albo
3. zagraniczny podmiot spełniający łącznie następujące warunki:
  1. w podmiocie tym podatnik, o którym mowa w art. 4 ust. 1, posiada nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 30 dni, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach,
  2. co najmniej 50% przychodów tego podmiotu osiągniętych w roku podatkowym pochodzi z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, przychodów ze zbycia udziałów (akcji), wierzytelności, odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek, poręczeń i gwarancji, a także przychodów z praw autorskich, praw własności przemysłowej - w tym z tytułu zbycia tych praw, a także zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
  3. co najmniej jeden rodzaj przychodów, o których mowa w lit. b, uzyskiwanych przez tę spółkę, podlega w państwie jej siedziby lub zarządu opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego obowiązującej w tym państwie niższej o co najmniej 25% podstawowej stawki podatku dochodowego od osób prawnych, lub zwolnieniu lub wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, chyba że przychody te podlegają zwolnieniu od opodatkowania w państwie siedziby lub zarządu spółki je otrzymującej na podstawie przepisów dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich.
Przepis ust. 1 pkt 3 lit. a stosuje się również, w przypadku gdy 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach zagranicznej spółki pozostaje w posiadaniu ustalonym łącznie z małżonkiem podatnika, a także jego krewnymi do drugiego stopnia.

Art. 40. [podstawa obliczenia]

Podatek od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 4 ust. 1, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Podstawą obliczenia podatku jest dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej przypadający na okres, w którym został spełniony warunek wymieniony w art. 39 ust. 1 pkt 3 lit. a, albo na okres, o którym mowa w art. 41 ust. 1 albo art. 41 ust. 2, w takiej części, jaka odpowiada posiadanym udziałom związanym z prawem do uczestnictwa w zyskach tej spółki, po odliczeniu kwot:
1. dywidendy otrzymanej przez podatnika od zagranicznej jednostki kontrolowanej;
2. z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej.
Kwoty nieodliczone zgodnie z ust. 2 w danym roku podatkowym podlegają odliczeniu w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.
Dochód, o którym mowa w ust. 2, stanowi uzyskana w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna spółka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika. Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty poniesione w latach poprzednich.

Art. 41. [ustalanie udziału]

Jeżeli nie jest możliwe ustalenie udziału podatnika związanego z prawem do uczestnictwa w zyskach zagranicznej jednostki kontrolowanej albo nastąpiło wyłączenie lub ograniczenie tego prawa, dla ustalenia udziału związanego z prawem do uczestnictwa w zyskach zagranicznej jednostki kontrolowanej przyjmuje się najwyższy, określony procentowo, udział podatnika w kapitale, prawie głosu w organach kontrolnych albo prawie głosu w organach stanowiących tej spółki.
W przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1, dla ustalenia udziału związanego z prawem do uczestnictwa w zyskach zagranicznej jednostki kontrolowanej przyjmuje się, że podatnikowi lub podatnikom, o których mowa w art. 4 ust. 1, przysługiwały, przez cały rok podatkowy, wszystkie prawa do uczestnictwa w zyskach tej spółki. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały podatników, o których mowa w art. 4 ust. 1, związane z prawem do uczestnictwa w zyskach są równe.
Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio do ustalenia udziału związanego z prawem do uczestnictwa w zyskach zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2, chyba że podatnik wykaże, iż faktycznie przysługujący podatnikowi udział w zagranicznej jednostce kontrolowanej lub okres jego posiadania jest inny.
W przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2, podatku nie pobiera się, jeżeli podatnik wykaże, że nie jest spełniony co najmniej jeden z warunków określonych w art. 39 ust. 1 pkt 3. Przepis art. 42 ust. 1 stosuje się.
Udział podatnika w zagranicznej jednostce kontrolowanej, pomniejsza się o udział jego jednostki zależnej związany z prawem do udziału w zyskach tej zagranicznej jednostki kontrolowanej, przysługujący przez ten sam okres, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1. jednostka zależna posiada bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach w tej zagranicznej jednostce kontrolowanej;
2. jednostka zależna uwzględnia w podstawie opodatkowania dochody tej zagranicznej jednostki kontrolowanej, na podstawie przepisów dotyczących zagranicznej jednostki kontrolowanej obowiązujących w państwie, w którym podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów;
3. jednostka zależna jest podatnikiem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albo istnieje podstawa prawna, wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub innej umowy międzynarodowej, której stroną jest Unia Europejska, do uzyskania przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym jednostka zależna będąca zagraniczną spółką podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów.
Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 40 ust. 1 odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu przez zagraniczną spółkę kontrolowaną w proporcji, w jakiej pozostaje dochód ustalony zgodnie z art. 40 ust. 2 do dochodu tej spółki ustalonego zgodnie z art. 40 ust. 4.
Przepis ust. 6 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub innej umowy międzynarodowej, której stroną jest Unia Europejska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego państwa, w którym dochód został uzyskany.

Art. 42. [ewidencja CFC]

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia rejestru zagranicznych spółek, a po zakończeniu roku podatkowego, nie później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, są obowiązani do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej jednostce kontrolowanej w ewidencji odrębnej od innych, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy obliczenia podatku i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.
Na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany udostępnić, w terminie 7 dni od dnia otrzymania żądania, prowadzone ewidencje i rejestr. Jeżeli podatnik nie udostępni tych ewidencji lub rejestru albo ustalenie dochodu na podstawie prowadzonych ewidencji nie jest możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania, przy uwzględnieniu przedmiotu działalności (transakcji), z której dochód został osiągnięty. Do określenia dochodu w drodze oszacowania stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.
Minister właściwy do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia warunki zwolnienia spod przepisów Rozdziału 7, kierując się w szczególności ryzykiem erozji opodatkowania, miejscem nieograniczonego obowiązku podatkowego, prowadzeniem rzeczywistej działalności gospodarczej.
Przepisy Rozdziału 7 stosuje się odpowiednio do podatnika prowadzącego działalność gospodarczą przez położony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, chyba że dochody tego zakładu zostały uwzględnione przez podatnika w podstawie opodatkowania ustalonej.

Rozdział 8 - Obowiązek poboru podatku u źródła

Art. 43. [katalog czynności]

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 4 ust. 3, przychodów:
1. z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Art. 44. [pobór podatku]

Podmioty prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 43.
Płatnicy nie są obowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od należności pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika, o którym mowa w art. 4 ust. 3, prowadzącego działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji oraz uzyskania sporządzonego na piśmie oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu.
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 4 ust. 3, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca 30 kwietnia następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1R).
Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika, o którym mowa w art. 4 ust. 3, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imiennej informacji, o której mowa w ust. 3 (IFT-1).
Informacje, o których mowa w ust. 3, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

Rozdział 9 - Pobór podatku lub zaliczek na podatek

Art. 45. [zaliczki na podatek]

Podatnicy obowiązani są do uiszczania miesięcznych zaliczek na poczet podatku. Zaliczki są płatne do końca następnego miesiąca.
Zaliczki na podatek obliczane są w sposób narastający na zasadach ryczałtu od przychodu albo podatku od dochodu.

Art. 46. [zeznania podatkowe]

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego przychodu w roku podatkowym do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.
W przypadku niezłożenia w terminie zeznania, o którym mowa w ust. 1, właściwy naczelnik urzędu skarbowego przygotuje i złoży zeznanie za podatnika na podstawie wpłaconych zaliczek.
Przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą zapłaconych za dany rok zaliczek.
Minister właściwy do spraw finansów określa, w drodze rozporządzenia, wzory zeznań lub informacji składanych przez podatników lub płatników oraz kwestie techniczne z tym związane.

Art. 47. [wina organu]

W przypadku stwierdzenia przez organ podatkowy, że złożone zeznanie zawiera błędy lub oczywiste omyłki powstałe z winy organu podatkowego, organ podatkowy koryguje zeznanie, dokonując stosownych poprawek lub uzupełnień. Przepisy art. 274 § 2–4 i 6 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
Od zaległości związanych z korektą zeznania, o której mowa w ust. 1, nie nalicza się odsetek za zwłokę za okres od dnia następującego po upływie terminu płatności podatku do dnia upływu terminu do wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 274 § 3 Ordynacji podatkowej.
W przypadku gdy przed dokonaniem korekty zeznania przez organ podatkowy podatnik skoryguje zeznanie w zakresie, o którym mowa w ust. 1, od zaległości związanych z korektą zeznania nie nalicza się odsetek za zwłokę za okres od dnia następującego po upływie terminu płatności podatku do dnia złożenia korekty.

Art. 48. [procent na OPP]

Naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo dla złożenia zeznania podatkowego, na wniosek podatnika, przekazuje na rzecz jednej organizacji pożytku publicznego działającej na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego, wybranej przez podatnika z wykazu, o którym mowa w ustawie o działalności pożytku publicznego, zwanej dalej „organizacją pożytku publicznego”, kwotę w wysokości nieprzekraczającej 1,5% podatku należnego wynikającego ze złożonego zeznania podatkowego.
W przypadku niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, właściwy naczelnik urzędu skarbowego przekazuje 1,5% podatku należnego wynikającego ze złożonego zeznania podatkowego na rzecz organizacji pożytku publicznego, wskazanej w poprzednim zeznaniu podatkowym.
Minister właściwy do spraw finansów, uwzględniając potrzebę sprawnego zorganizowania procesu przekazywania kwot z tytułu 1,5% podatku, określi w drodze rozporządzenia, kwestie techniczne związane z poborem.

Art. 49. [wejście w życie]

Ustawa wchodzi w życie z dniem … 2023 r.

Files

PIT dla przedsiębiorców - ustawa.md

Latest commit

History